გიორგი კუხალეიშვილი - ნოსტალგია (AI kartulad)

ნოსტალგია ეხ ნოსტალგიას არც ფერი აქვს, არც სუნი, გემო. გულს ნაფლეთებად აქცევს,ჩემი წარსულის ლანდი. მიოხთ-მოზელს ჩუმს, ღრმად შავად ფერილს შევყურებ ხშირად , იქნებ მოზელმა მიუტანოს მტკვარს ჩემი დარდი. ეს მეტეხია, აბოს წმინდა მცირე ტაძარი, მინდა გადმოვხტე ხიდიდან და სული განვკურნო, მოაჯირზე მდგარს მეძხიან ანგელოზები, მიოხთ-მოზელია არ გადახტე არ დაიღუპო! ზარები რეკავს საკათედრო ტაძრის ქიმიდან, პირჯვარს ვიწერ და ვმადლობ უფალს, წმინდა სამებას. სული მშვიდდება დალაგდება თითქოს ყოველი, ეს ეკლესია ფრანგულია, განა სამება? მდინარის პირას მჯდარი, ვხედავ მხოლოდ სამშობლოს! მოსჩანს თბილისი, ლამაზი და უშნო ადგილით. ჩემს სოფელს ვხედავ, ჩემს პატარა მახარიასაც! წარსულთან ფიქრში ბრძოლა, განა არის ადვილი? ვერ შეედრება ჩემი სოფლის ერთ მდინარესა, ორი მდინარე, თუ გინდ სამი, ერთად შერწყმული! ვეღარ ასუსტებს, ენგურის ჩქერს, მის სილამაზეს,მიოხთის მოზელთან შეერთება, ძალა შერთული! გაყვავილება, კვირტ გაფურჩქვნა, ხეთა ყვავილი! მოფრენილ მერცხლებს მშენებლობის უდგათ დროება, აწყვეტილ ბლებს და მარწყვებს ხლართულს ერთმანეთზე და... მე არ მეღირსა დასახლება მშვიდად ცხოვრება! ბუდეს იშენებს თბილ ქვეყნიდან ჩამოფრენილი, ბუნაგებს ტოვებს ნაზამთრალი ცხოველთა ჯოგი, ჭიანჭველების ჯარი, რიგად აწყობს მის საცხოვრს, ამ პლანეტაზე არ გამოჩნდა ჩემი ადგილი! სულო იხარე, მე ისა მაქვს, რაც ბევრს არა აქვს, მდიდარი მე ვარ ღმერთისაგან ნაბოძებ ძალით, ოჯახის სითბო, განა მარტო ერთის ან ორის? ოცდაერთი სგან ალერსით და კოცნით ვარ მთვრალი! ღმერთმა, მე ბუდე საკუთარი,რადგან არ მომცა, საამო მომცა, ოჯახი და ოთხჯერ ოჯახი! მადლობა შემქმნელს ყველაფრისთვის, ამ წყალობისთვის. ნოსტალგიას კი ღრმად ჩავკეტავ გულის ოთახში! გიორგი კუხალეიშვილი music: AI kartulad / Kokhora